Sebastian Buczek i Tomasz Kowalski – ♫

♫, czytaj: Nutka. Nutki na Nutce tak naprawdę nie zaznamy. To znaczy nie zaznamy jej w internetowej wersji albumu, bo wydawca, -Super-, wymyślił bardzo sprytną opcję. Na kasecie znalazło się miejsce dla trzech nagrań, które z kolei są dostępne także na bandcampie. Mało? To odwróćmy taśmę na stronę B, gdzie… duet Buczek-Kowalski zdecydował się pozostawić wolną przestrzeń. To miejsce, idąc za radą głosu z kasety, może pozostać puste, można samemu coś nagrać, a można – i chyba warto trzymać się tej opcji – odezwać się do muzyków, a oni albo nagrają coś specjalnie dla właściciela kasety, albo umówi się na wspólny termin i nagra coś razem.

No ale utworu tytułowego póki co nie ma, każdy może mieć własny, unikatowy, więc skupić się należy na tym, co na stronie A, a także i na bandcampie. Za pianinem Tomasz Kowalski, z klarnetem w dłoniach i w ustach Sebastian Buczek. W pustym mieszkaniu, którym mieli się przez jakiś czas opiekować. I trzeba przyznać jedno: najwięcej napracował się Kowalski, bo partii Buczka jest tu znacznie mniej. Ale gdy już gra, robi się ciekawiej.

Czy ciekawiej niż na pierwszym z opisywanych albumów? Hm, obie pozycje prezentują podobny poziom. Jest interesująco i na swój sposób ciekawie. Za sprawą Nutki -Super- weszło w improwizowane rejony wydawnicze. Tomasz Kowalski wygrywa proste melodie na pianinie, Sebastian Buczek co i raz zadmie w klarnet, czasem tworząc rwane struktury, czasem bardziej złożone. Momentami jego partie ciągną się w niemal ambientowym tonie, by po chwili gwałtownie zakończyć. Czasem (co dość zabawnie brzmi w nagraniu) Sebastian zakaszle i to kasłanie zaczyna stawać się jego znakiem rozpoznawczym („Kaszel w lesie” na płycie wydanej przez mik.musik.!.). Trzy utwory, trzy improwizacje na dwa instrumenty, a w tle sporo nagrań terenowych. Słyszymy głównie śpiew ptaków, odgłosy natury i szum wiatru. To wzbogaca purytańskie impromelodie. Dobrze, że artyści zdecydowali się na dołączenie ich do instrumentalnych partii.