RedakcjaW najnowszym TO JEST DOBRE Giorgio Fazer, czyli Miron Grzegorkiewicz i Mateusz Franczak, opowiadają o swoich kulturalnych highlightach. Tym razem nie spodziewajcie się nowości wydawniczych, bo duet stawia na filmy, książki czy muzykę w wersji retro. Jest też naprawdę wyjątkowe miejsce.
Giorgio Fazer, duet Mirona Grzegorkiewicza i Mateusza Franczaka, starych dobrych przyjaciół z HOW HOW, zadebiutował w 2016 roku płytą Gorzki to chleb jest polskość wydaną przez Too many fireworks. Trzy lata później zespół dorzucił Odartych z godności (Nagrania Somnambuliczne), a tej jesieni w Requiem Records duet zaskoczył po raz trzeci, tym razem mocnym wydawnictwem Gdy rozum śpi.
Obaj tworzą też solo, Miron Grzegorkiewicz w projekcie M8N, Mateusz Franczak pod własnym imieniem i nazwiskiem. Sprawdźcie Gdy rozum śpi i zobaczcie, jakie retroszlagiery kulturalne poleca Giorgio Fazer.
1. KSIĄŻKA
Lion Feuchtwanger – Goya, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1968
Wybraliśmy dwa cytaty z tej znakomitej, zbeletryzowanej biografii hiszpańskiego malarza, które nie tylko poruszają podczas lektury, ale jednocześnie są zaskakująco bliskie postaci zagadkowego bohatera naszego najnowszego albumu.
Kiedy był młody, wybuchał w nim nieraz bunt, gotów był z całym światem brać się za bary. Ale z czasem nauczyło go doświadczenie, że kto próbuje siłą narzucić się światu, tego los bije po głowie.
Tajemniczy głos z odnalezionego przez nas dyktafonu zdecydowanie nie należy do młodego człowieka – to ktoś, kto doznał rozmaitych porażek i rozczarowań. Nie dziwi zatem, że w wyniku braku zrozumienia przez społeczeństwo, postanowił schować się przed światem i do tej pory pozostaje w ukryciu.
(…) poznał drugą prawdę: kto wyrzeka się siebie i przystosowuje bez reszty, tego również los bije po głowie, ten zatraca i siebie, i swoją sztukę. To go nauczyło, że nie należy łamać ostrych kantów, lecz starać się raczej naginać i zaokrąglać, zarówno świat, jak i siebie samego.
Pytanie, czy naginanie świata i siebie samego jest rzeczywiście formą wyrzeczenia? – tę kwestię pozostawiamy do refleksji czytelnikom i słuchaczom.
2. MUZYKA
Marvin Pontiac – The Legendary Marvin Pontiac: Greatest Hits, Strange & Beautiful Music, 1999
Niesamowita biografia Marvina Pontiaca dobrze przedstawia szaleństwo naszych czasów. Trudne dzieciństwo i samotne dorastanie (matka trafiła do szpitala psychiatrycznego, kiedy miał cztery lata) odcisnęło piętno na tym znakomitym artyście. Trudno konkretnie uchwycić moment, w którym Marvin znalazł się na skraju szaleństwa – jedni twierdzą, że było to wynikiem oskarżenia go przez Little Waltera o splagiatowanie jego stylu gry na harmonijce, inni, że była to sprawka kosmitów (sam Pontiac wierzył, że został porwany przez obcych). Przedwcześnie zmarły artysta pozostawił po sobie nagrania, które zostały odnalezione dopiero po wielu latach i okazały się niesamowitym muzyczno-literackim dziełem człowieka, który wiedział i widział więcej.
Niedługo po oficjalnym wydaniu albumu, po świecie zaczęły krążyć plotki, że Marvin Pontiac jest tak naprawdę postacią wymyśloną przez Johna Luriego i że to jedna wielka mistyfikacja, ale czy tak rzeczywiście było? A jeśli po raz kolejny nasza czujność została uśpiona i zostaliśmy zmanipulowani? Wydaje nam się, że każdy z nas jest panem we własnym domu, a może tak naprawdę jesteśmy niewolnikami i cały czas ktoś pociąga za sznurki?
3. FILM
Głowa do wycierania (1977)
Kultowa pozycja w historii kina. Niskobudżetowy debiut Davida Lyncha opowiadający historię ojca z przypadku. Niebywały wręcz klimat tego obrazu wprowadza w głąb czegoś, co trudno nazwać, coś co można wyczuć i dać się temu porwać. Trudno powiedzieć, czy ktoś wcześniej ujął ten wymiar rzeczywistości filmowej. Dowodem na to może być zachwyt Stanleya Kubricka, który po obejrzeniu debiutu Lyncha, sam chciał go wyreżyserować.
Lynch poświęcił pięć lat, aby zrealizować swoją wizję. Wraz z ekipą wypracowali estetykę opartą na czerni i bieli, gdzie światło gra kluczową rolę. Film przypomina estetykę ekspresjonistycznego kina grozy z początku XX wieku, w której kontrasty świetlne i zaburzona perspektywa dały początek do kina tworzącego nowe światy.
Bohater filmu jest właściwie sam w tym świecie. Otoczenie jawi się jako nieprzyjazne, dziwne, sztuczne, czasami przerażająco śmieszne. Ten aspekt filmu najmocniej wpłynął na pracę nad albumem Gdy rozum śpi (2021, mAtter & Requiem Records).
4. MIEJSCE
Zabytkowy Zakład dla Nerwowo i Psychicznie Chorych Żydów Zofiówka
Zbudowany w 1907, otwarty oficjalnie w 1908 szpital i sanatorium w Otwocku. Zakład funkcjonował do lat 80., zmieniając kilkakrotnie przeznaczenie, przeżywając wiele różnych, w tym tragicznych zdarzeń. Więcej informacji historycznych można znaleźć na wikipedii.
To było jedno z tych miejsc, do którego wracaliśmy podczas prac nad albumem, zastanawiając się, czy historia naszego bohatera mogła mieć coś wspólnego z Zakładem. Wspomnienia z obecności tamże zostają na długo. Miejsce jest przepełnione aurą, której nie da się opisać. To jedna z tych lokalizacji, do których lepiej nie trafiać przez przypadek.